woensdag 16 maart 2016

WoW. De tijd vliegt echt voorbij.

Wow. Wat is de tijd weer snel gegaan.
Het leek als de dag van gister dat ik m'n koffer had uitgepakt.
En nu zit alles in dozen. En wordt opgeslagen bij kiyoung in huis. Zo hoef ik geen overtollige bagage mee te nemen. Alleen heel wat trapflappen en banden die besteld zijn.

Alweer 2 en halve maand dat ik hier zit.
Morgen vertrek ik weer naar Nederland. Maar ja. Tijdelijk dan. Ik hoop in juli weer naar Korea te gaan. Ivm voorbereiding voor de trouwerij. Natuurlijk moeten er in Nederland ook de nodige voorbereidingen getroffen worden. Ivm het 2 e feest in september op Urk.

Ik heb ontzettend veel geleerd. Voornamelijk voor taichi. 2 loopvormen erbij. Dus daar kunnen we mee beginnen komende maandag. Ook is het de bedoeling voor de Urker taichiers om een examen af te leggen, van de geleerde loopvorm en voor de snelle leerlingen misschien wel de volgende loopvorm om daar ook een examen voor af te leggen.
Mijn certificaten worden op dit moment geregeld en geprint.. Een echt papiertje. Als zijnde examen certificaat.  Klinkt misschien niet zo bijzonder. Maar dat is het voor mij wel. Het is een hele prestatie die ik heb afgelegd. En ik ben trots op me zelf. Al zeg ik het zelf. Heel wat trainingsuren, zere en vermoeide benen. Opgezette knieën.
Waar tape al niet goed voor is. Alhoewel ik de laatste maand geen tape meer gebruikt heb... Dat is toch een teken dat m'n spieren etc sterker dan in het begin waren.

Naast alle trainingen heb ik natuurlijk ook genoten van al het lekkers wat hier allemaal is. Als ik alle foto's plaats zal het water jullie in de mond lopen. Dus ik zal er maar een paar plaatsen. Mochten jullie in de toekomst een bezoek aan Korea willen doen. Dan weten jullie wat je te wachten staat. 😄😄😄

Ik heb echt geweldig genoten. Op een paar momentjes na waarvan ik dacht. Ik kan niet meer.
Maar gewoon door gaan. En volhouden. Daar ben ik hier tenslotte voor, onder andere. Haha.

Ondertussen al een paar afscheids dinertjes en lunch gehad. Want iedereen waar ik mee train nodigt ons (master ko en Sehwan en mij) uit om te eten als zijnde afscheid en bedankjes omdat ik toch ook veel van hun geholpen heb met hun loopvorm. Ook al spreken ze bijna geen Engels (zeg maar helemaal niet) begrepen we elkaar toch een beetje. Een beetje met handen en voeten. En het Koreaans wat ik ondertussen heb geleerd uitoefenen.  Dan kom je al een heel eind.

Vanmiddag moest ik een lesje van Sehwan overnemen.
Het ging om een 8 jarig jongetje. Dus een energieke les met veel plezier gedaan.
Ook hier ging de communicatie niet zo heel goed. Maar voorbeeld doet volgen zeggen ze dan toch.

En nu is het wachten op het komende diner. Op het menu staat kalbi. Hmmmmm heerlijk. Voor de gene onder ons die weten wat het is, loopt vast het water in de mond. En voor degene die t niet weten.
Het zijn gemarineerde beef ribs. Met een zalige marinade die het vlees super mals maakt. Die wordt gegrild op een bbq die in de tafel is ingebouwd.
En die wordt natuurlijk in combinatie gegeten met verschillende bijgerechtjes en rijst of ijsnoodels. (Ijskoude noodels met licht bevroren bouillon) met ei en komkommer. Heerlijk. Gewoon heerlijk.

Dan vanavond de laatste 2 trainingen. Laatste taichi les en om de dag af te sluiten nog een hapkido les.
Morgen ochtend m'n "huisje" schoonmaken. En dan lunchen en rond de klok van 4 uur richting het vliegveld. Waar ik om 7 uur (Koreaanse avond tijd, Nederlandse tijd 11 uur sochtends) hoop te vertrekken.
De tussenstop is wederom in China. Deze keer in Beijing. Daar vandaan vertrek ik rond 1 uur snachts (2 uur Koreaanse tijd s nachts, 6 uur savonds Nederlandse tijd) ook daar tussen verschild een uur. T is 2 uurtjes vliegen maar toch een uur tijdsverschil. 😓 Zucht.
Als alles goed gaat land ik vrijdag ochtend rond de klok van 5 uur in Nederland.
Het is lekker dat ik de nacht in ga. Zo heb ik misschien nog een beetje slaap.

Maar goed. Dat komt allemaal morgen. Vandaag nog uitermate genieten van de mensen om me heen en van het lekkere eten.

Ik zou zeggen. See you soon.

vrijdag 4 maart 2016

Laatste loodjes en voorbereidingen

Zo. Daar zijn we dan.

Even een update. 
100 x de oude loopvorm uitgelopen. Ik had een moment van opgeven toen ik de 70 had gehaald. 
Ik dacht dat ik t niet zou halen qua tijd. 
Maar toen hebben we besloten om er 3 keer in de week een extra ochtend training bij te pakken. Dus op de maandag woensdag en vrijdag zijn het 4 Taichi trainingen op 1 dag. En natuurlijk nog de donderdag in Seoul. Maar eindelijk was het dan zo ver. Afgelopen maandag was de laatste keer. En ik moest een test afleggen. Ik was heel erg teleurgesteld toen ik merkte dat er nog een aantal dingen niet helemaal klopten. En ik ging er van uit dat ik de test niet had gehaald. Maar later begreep ik dat ik eigenlijk al bij de 70ste keer geslaagd was. Maar ik had me zelf voorgenomen om de 100 te halen. Dus liet Sehwan me de 100 passeren. Zelf heeft hij elke loopvorm 1000 keer gedaan. In een maand tijd. 
Nou dat doe ik m echt niet na hoor. 30 keer per dag. Ik vond 10 al veel. Hahahaha 
Maar goed. Eindelijk mag ik dan beginnen aan de zwaardloopvorm. Die is overigens ontzettend gaaf om te doen. 

Dan is het ondertussen alweer 5 maart. De dagen vliegen voorbij. En voor ik het weet is het de 17e en vlieg ik alweer naar huis. 
Maar voordat het zo ver is moeten er hier nog een aantal dingen geregeld worden. 

Aangezien kiyoung alleen op zondag vrij is. Moeten we dus alles op zondag regelen. Helaas. 
Maar ja. Een trouwerij in Korea is toch anders dan in Nederland. 

Vorige week zijn we bij een weddingplanner geweest. Die heeft alle informatie bij elkaar. 
2 weddinghalls bezocht. Kiyoungs keuze en een naar mijn keuze. Maar gelukkig mocht ik de beslissing nemen welke het zou worden. 
De eerste weddinghall beloofde veel. Maar bij binnenkomst en rondleiding werd de "chappel" laten zien. Man man. Dat was zo een disco met al die gekleurde lichten die heen en weer door de zaal zwaaienden. En we gaan toch echt niet naar voren lopen met verschillende film Thema song. De mijne zou wel wat klassieker worden. Maar met de gedachte in m'n hoofd aan een wat meer traditionelere bruiloft, hoorde ik het nummer van de pirates of the Cariben. Daar moest kiyoung dus op lopen. 
Uhhhhhhh no. No way. Dat gaat m dus echt niet worden. 
Maar de muziek kon aangepast worden zei ze. Nou ja prima. Daar kon ik dan nog wel over heen komen.
Toen naar de andere verdieping. De eetzaal. En dat was het ook. Een oude kapotte vloer. Diep donker bruine meubels. Nog donkere hoezen over de stoelen. Totaal geen sfeer. 
We waren in principe snel uitgepraat. En kiyoung zag aan mij wel dat ik deze weddinghall totaal helemaal niks vond. 
Dus op naar de volgende locatie. 
Ik loop er elke dag langs. En sinds we hebben besloten om te gaan trouwen ben ik al benieuwd naar de binnenkant. 
Het hele interieur van deze weddinghall werd de afgelopen maand helemaal onder handen genomen. 
Zo gauw we binnenstapten was ik verkocht. 
De chappel, romantisch, eenvoudig toch chique, en licht. Met bloemen naast de banken. Het zag er uit als een sprookje. En de weddinghall zorgt voor pianist en violist. Helemaal geweldig toch. 

Op naar de volgende verdieping. De eetzaal, open, wit, nieuw, man man wat een verschil tussen het een of het andere. Het was op dat moment nog volop in renovation maar het zag er geweldig uit. 

Toen volgde het gesprek. Waarvan ik de helft niet mee gekregen heb. Maar later met Sehwan het er nog even over gehad. En toen was alles duidelijk. 

Dus weer terug naar de weddingplanner om daar een contract te tekenen. 
Pre wedding Foto shoot, incl album, jurken (ja. Jurken. Ik mag er 3 uitzoeken, welk meisje kan zeggen ik had 3 trouwjurken, nou ik dus.  Hahaha ) haar en make-up. Pak voor kiyoung en Hanbok ( traditionele Koreaanse kledij) 
Gelijk een afspraak gemaakt om jurken te zoeken en uit te kiezen. Deze staat voor morgen. ( ja ja ik weet het. Wie gaat er nou op zondag om trouwjurken. Nou ja zoals eerder aangegeven. Is kiyoung alleen op zondag vrij. Dus dan moet het wel. En aangezien je alles samen regelt kan ik niet alleen heen) 

Vandaag stond er, ik denk een van de leukste dingen, op het lijstje. Het eten voorproeven. 
Aangezien kiyoung er niet bij kon zijn, besloten om met master Ko en Samonim te gaan. Sehwan zou in eerste instantie ook mee komen maar die was helaas op het laatste moment verhinderd. 
Het voorproeven was dus heel anders dan ik had verwacht. We konden gewoon aanschuiven aan het bruiloftsbuffet (die beneden nog in volle gang was) maar er zaten al gasten v d trouwerij te eten terwijl beneden het bruidspaar elkaar nog het ja woord moest geven. Dat is overigens heel gewoon. 

Wat er allemaal op stond, geen idee. Het was allemaal in het Koreaans. (Geen zorgen, op onze trouwdag zal ik er voor zorgen dat het er iedergeval ook in het Engels onderstaat. ) 
Alles was er in overvloed. Aan de warme kant stonden er koks achter het buffet die alles snel en vers aanvulden. Alles rook heerlijk. 
Samonim liep met haar telefoon rond om alles maar ook enigszins vast te leggen. Geweldige vrouw is het ook. Dus ik kon alles goed tot me door laten dringen en m'n hersenen werken op dit moment met overuren. Ik heb er gewoon hoofdpijn van. 
Wat overigens wel kalmerend werkt is de regen die met bakken uit de hemel valt. En tegen het raam tikt. Rustig muziekje erbij en bloggen. Kan het nog beter. ????

Vanavond onder het genot van sushi zullen we alles met z'n tweetjes bespreken. En morgen zullen we het contract afsluiten met de weddinghall. 
En dan jurken uitzieken. 
Zal wel even wennen zijn zonder familie. Die zo lekker eerlijk kunnen zijn of het staat ja of te nee. Koreanen aan de andere hand zullen altijd zeggen dat het staat. Ook al staat het niet. Dus ik zal gewoon heel eerlijk tegen me zelf moeten zijn. Of kiyoung gewoon opdracht geven om heeeeeeel eerlijk te zijn. 

Maar goed. Dat allemaal morgen. Zal mij benieuwen. 
Ik zal jullie eerst lekker maken met al het eten wat we gezien en gegeten hebben vanmiddag. 

Tot de volgende blog.
 




zondag 14 februari 2016

Update.

Zo. Daar zijn we dan weer. Nog maar een maandje en ik ga alweer naar huis. 
De tijd vliegt. Jammer genoeg. 

Nog jammer genoeg geen werk kunnen vinden. Maar we geven de hoop niet op. 

De trainingen vorderen gestaag. Nog 60 x de old form lopen en ik mag een test afleggen. 
De reden voor het getal 100. Ze zeggen dat als je iets vaak (100x) oefent of doet je het mastert. 
Ik kon natuurlijk ook kiezen voor een lager getal. Maar ja. Degene die mij kennen weten dat ik niet voor minder ga. En helemaal niet makkelijk. 

Het begint langzamerhand weer kouder te worden. Ijspegels onder de vensterbank s'ochtends. Afgelopen weekend hele weekend regen. Niet zo fijn als je er door moet. Maar gelukkig zijn er paraplu's. 

Wederom mocht ik het Koreaans nieuwjaar meemaken. Lekker een aantal dagen uitgerust. 
Gezellige dagjes weg. 
Schaatsen, bowlen, lekker eten. 
En dan is er natuurlijk nog het nieuwjaarsgroeten. 
Dit keer moest ik mee naar een klein dorpje. De geboorteplaats van kiyoung z'n vader. Na 3 uur rijden met snurkende personen om je heen eindelijk aangekomen. Op een gegeven moment hield de asfalt weg op. En kwam daar voor in de plaats een zandweg. Hobbel de bobbel nog een kilometer of 6. Eindelijk de benen strekken. Nadat de oudste zoon (kiyoungs vader) het eten klaar maakte boven een primitief vuurtje konden wij van het uitzicht genieten. Bergen aan je linkerkant. Bergen aan je rechterkant. Overal om je heen bergen. En dan voel je als mens zo klein en nietig. 
En dan te horen krijgen dat dit geen grote bergen zijn. Pffffff.  Nou voor mij wel. 

De dumplings en Rice cake waren ondertussen gaar. Met fruit en gedroogde vis en een hete pan met dumplings en tteok een steile heuvel op klimmen. We hadden allemaal wat vast. Glibberen en proberen je recht te houden naar boven klimmen. 
Het is dus als gewoonte in Korea om op nieuwjaar je ouders/grootouders te groeten. Dat wil zeggen. Het lievelings eten van je overleden ouders/grootouders mee te nemen. Klaar te maken en te presenteren. Je groet uitbrengen en 3 maal nederig buigen. 

Omdat dit niet in onze cultuur is mocht ik het gelukkig overslaan. 
Ik voelde me erg onhandigen misplaatst. En ik stond daar maar aan de zijkant toe te kijken. 
Niet mijn ding. Ik probeer in alles me aan te passen. Maar dit. Nee. Dat gaat me niet lukken. 
Respect is een zeer belangrijk iets hier. 
Gelukkig hoefde ik me niet schuldig te voelen. En als het goed is hoef ik er niet nog een keer naar toe. 

En om dan de blog af te sluiten 
Voor degene die het nog niet gehoord hebben. 
I'm getting married. Ja dat lees je daar goed. Ik ga trouwen. Als alles goed mag gaan hebben we datum vastgesteld op 20 augustus. En ja dit jaar. 

Ik kan sommige gedachtens al lezen. Want geloof me. Ik heb verscheidene reacties gehoord. En geloof me, ze zijn niet allemaal positief. Maar gelukkig sommige reacties doen me goed. En zijn zeer positief. 

Ik hoop toch dat mensen blij zullen zijn voor ons. Want wij zijn dat uitermate. 
Het vergt nog aardig wat voorbereidingen. 
Maar gelukkig is een Koreaanse bruiloft het makkelijkste. (Zo heb ik gelezen en gehoord) 
Zorg dat je een goede weddinghall uitzoekt. Niet te duur. Want er zijn er verscheidenen hier. Datum vast stellen. Zeggen wat je wensen zijn. 
Een Koreaanse bruiloft draait voornamelijk om eten, en veeeeeel eten. Buffet vorm. 
De jurken ( meerderen natuurlijk) kunnen gehuurd worden. Want ja. Waarom ongelofelijk veel geld uitgeven aan een jurk die je maar 1 x draagt. De eerste jurk moet natuurlijk een moderne jurk zijn. Voor de ceremonie. En de 2e jurk wordt een traditionele hanbok. Voor de gene die niet weten wat voor soort jurk dat is. Let's google. 
Deze is voor de traditionele ceremonie. Respect tonen aan de wederzijdse ouders. En beloven dat je voor altijd voor hun zoon/dochter zorgt en van hem of haar houdt. 

Je gaat naar city hall, zorgen dat alle papieren in orde zijn. Tekenen. 
Een dag of week of maand later sluit je de deal in een weddinghall. 
Ja zeggen tegen elkaar en voor al je gasten. 
Dan is het tijd voor eten. want je gaat nergens vandaan zonder gegeten te hebben. 

In principe duurt een Koreaanse bruiloft niet zo lang. Hooguit 4 tot 5 uur heb ik me laten vertellen. 

Maar goed. Dat was het dan alweer. 

Schokkend nieuws?? Nou. Voor mij niet. Ik ben erg gelukkig. En ik hoop dat vele van jullie ook gelukkig voor ons zijn... 

En natuurlijk voor de gene die er niet bij kunnen zijn in Korea. Natuurlijk houden we ook nog een feestje op Urk. Maar die datum weten we nog niet. Ligt een beetje aan de ticket prijzen. 

Tot de volgende blog...... 

maandag 25 januari 2016

Maand

En ja hoor. Ik maar denken dat de ziekte me ook deze keer zou overslaan. Maar nee hoor. 
Daar zit ik dan al vanaf zondag middag. Misselijk, hoofdpijn, koorts, duiziligheid, noem alles maar op. 
M'n fruit was op. Dus hoogste tijd om naar de supermarkt te gaan. Dik aan gekleed. Want er ligt wederom sneeuw. De temperaturen klimmen langzaam maar zeker een beetje op. Zondag was het de koudste dag tot nu toe. -16 
Bananen en kiwi's en sapjes ingeslagen.  Kan dus weer een dag of wat vooruit. Hoop t natuurlijk niet. 
Want v d week zou ik de old form helemaal onder de knie moeten hebben. 
Maar dat moet dan nog maar even wachten. 
Zo schieten m'n Nederlandse medicijnen ook snel op. 

Kleine update over de trainingen. 

Afgelopen woensdag was de gezamenlijke training.  
De les bestond uit zelfverdeding, en wel het uit balans brengen van je tegenstander. En daarna een kickass techniek er op los te laten. Alles werd uit de kast gehaald. En er zijn flink wat foto's gemaakt. 

De les werd afgesloten met een half uurtje trappen. Dit keer stonden er 3 trappen centraal. 
Side kick 
Roundhouse 
Spinningheel 
De laatste mijn persoonlijk favoriet. 
Er werd uitgelegd hoe belangrijk het is om je standbeen goed in te draaien. En natuurlijk de impact van je trap. Als je dat allemaal onder de knie hebt, heb je een geweldige trap. 

Na de les was het mijn beurt om de jongens en mijzelf natuurlijk op een rondje drinken uit de supermarkt te trakteren. 
Daarna ging ieder z'n eigen weg in de kou terug naar huis. 

Donderdag ben met filmpjes maken voor Klaas. Tai chi filmpjes om wel te verstaan. Want soms heb je wat extra hulp nodig als je iemands lessen overneemt. 

S avonds naar Seoul om daar weer te trainen onder Sehwan grootmeester. 
Wordt je even in de juiste diepe houdingen gedrukt. Letterlijk. 

Ook hier zijn weer aardig wat foto's van gemaakt. 
Tussendoor nog wat gegeten. Moest weer kimbap maken van Sehwan. Want de meesters vonden m'n kimbap vorig Pé week overheerlijk. Tuna and cheese. De meest lekkerste combinatie ever. 

Na een flink aantal uren getraind te hebben was het weer tijd om de bus terug naar huis te pakken. 
Deze is stukken makkelijker dan de Subway. En sneller ook. Geen overstappen. En de stop. Cityhall en nog geen 5 min lopen en ik ben thuis. Hoe makkelijk wil je het hebben. 

Vrijdag weer een lekkere trainingsdag. 
En zaterdag was het rustdag. Sehwan was niet lekker. En tijd om de zere beenspieren wat rust te geven. 
S avonds was het meeting time met kiyoung en z'n beste vriend. Het eten voor deze avond was. Pigfeet. Jokbal 
Ik weet het het klinkt raar en misschien zelfs wel vies. Maar ik moet eerlijk zijn. Het was wel vet maar erg mals. Het zag er niet zo smakelijk uit. Maar het heeft zeker gesmaakt. 
Iets wat Nederlanders niet zo snel bij de kost eten. 
Helaas geen foto van genomen. Maar het leek sprekend op het plaatje wat ik op internet vond. 
Zondag naar de kerk geweest. 
Ook de 2e worship bijgewoond. Stond wat meer in het teken voor de jongeren. En er werd mooie christelijke muziek gezongen en gespeeld. Een beetje zoals de opwekkingsdiensten op Urk maar toch weer anders. 

Op het grote scherm kan iedereen alles mee zingen. 
Zelfs ik krijg de nummers al onder de knie. Ook al zijn de teksten in het Koreaans. De melodie is bekent. Dus ook de nummers. 
In de ochtend dienst zijn de liederen ook in het Koreaans. Maar met Engelse ondertiteling. Kan dan dus gewoon in het Engels mee zingen. 

Die rest v d dag niet veel meer gedaan dan liggen en slapen want na de kerk begon de ellende. Denk toch iets verkeerds gegeten ofzo. Wat het allemaal trickerde. 

Maar goed. Ik krijg nu meer dan genoeg slaap, en vitamientjes genoeg. Zal zo even een lekker schaaltje klaar maken voor me. 
Hopen dat ik morgen weer aan de bak kan. Want dit is ook niks hoor. :-( 

Ondertussen leer ik wel Koreaans v d tv. Sommige bekende Engelse films zoals pus in boots is in het Koreaans. En v d maandag was Frozen in het Koreaans. Was natuurlijk wel even wennen. Maar als je die taal dagelijks hoort krijg je aardig wat woorden / zinnen onder de knie. 

Nou. Dat was het dan wel weer. Op naar de volgende keer. 
Tot de volgende blog. 
Xxx
 De boomstand werd even goed behandeld. 
 Stap voor stap de volgende motions kunnen leren. 
Jokbal 









dinsdag 19 januari 2016

Brrrrrrrrrrrrrrr

WoW. De Koreaanse winter is begonnen. Vandaag is het -12 maar gevoelstemperatuur -22 want er staat een harde ijskoude wind. 
Dikke termo legging onder de spijkerbroek en Taichi pak. 3 lagen of soms 4. 
Gelukkig kan ik als ik thuis in m'n knusse appartementje ben lekker warm worden. 

Vandaag waren we uitgenodigd voor de lunch door een Tai chi leerling van Sehwan. 
Dus hup in de auto en naar een bbq restaurant. Schaar koken. Waar de Koreanen bekend om staan. Het vlees als het bijna gaar is met de schaar knippen in de gewenste stukjes / stukken. 
Wederom Samgyeopsal. Dit is echt een favoriet van mij. En wat hoort daar natuurlijk bij. Ijskoude noodles. Hmmmmmm heerlijk. Kun je me voor wakker maken 


De trainingen vorderen gestaag. 
In minder dan 2 weken tijd zit ik al op nummer 60 v d oude loopvorm. WoW. Heb ik soms tijd over hahahaha. 
Nog maar 15 stuks en dan kan en mag ik eindelijk beginnen met zwaard. 
De trainingen zijn erg zwaar. Maar wat wil je ook. 
Diep diep diep en nog eens diep. 
Er staat jullie straks wat te wachten. Dat wordt bovenbeenspieren trainen. 

Elke dag 2 tot 3 x de boomstand van 10 min. En als ik in Seoul train dan zijn de 10 min 13 min. 
En geloof me. Als je door de grootmaster goed gezet wordt dan begint alles te trillen. 
Dan gaan we verder met de basis, (silk reeling) daarna stuk of 3 à 4 x de 19 loopvorm. En daarna is het tijd voor de oude loopvorm. (75 delig) en zo gaat dat elke dag anderhalf tot 2 uur per keer door. 
En in seoul is het 4 tot 5 uur. Met tussendoor wel even tijd om je benen bij te laten komen. 

Elke dag weer nieuwe bewegingen erbij. Vandaag kwam het moeilijkste gedeelte. En dan merk je dat je benen toch nog niet zo sterk zijn als dat je dacht. Maar daar kan ik op trainen. Daar moet ik op trainen. Want Sehwan neemt geen genoegen met normaal. Nee. Ik moet de moeilijke manier onder de knie krijgen en daar ben ik het helemaal mee eens..

Gelukkig heb ik nog genoeg tape ( vandaag binnengekomen. €10,- in totaal goedkoper dan in Nederland. Doos van 6 stuk. Super) 
Allemaal kleurtjes. Ben straks een kleuren monster hahahaha 
Zie je het al voor je? Blauw, zwart, geel, groen, wit, roze, oranje. 

Ik kan dus weer een tijdje vooruit. Vooral omdat ik m'n schouder 2 x in de week moet tapen, anders komt t niet goed. Misschien moet ik die toch iets minder gaan gebruiken. En misschien als ik vrije tijd heb, ook echt vrije tijd nemen. 
Ik doe er geen abnormaal gekke dingen mee. Minder dan thuis, maar anders. En dat moet denk ik nog even wennen. Zo voelt t in iedergeval wel. 

Voor de rest. Oh ja. Dagelijks Koreaanse les, sommige zinnen snap ik al gewoon helemaal. En kan er zelfs op antwoorden. Zo zie je maar als je er dagelijks mee bezig bent leer je t ook sneller..

Zondag onder het trainen in Seoul een mooie verrassing. Iemand kon me helpen om teaching experience op te doen. Hij is Koreaans en freelance Engelse leraar. 
Hij wist nog wel 3 dames die Engels willen leren. Toppie. Toch weer een extra zak centje. 
En nog een business kaart van iemand gekregen. Hij en z'n vrouw willen graag Engels leren. Want ze werken allebei voor een buitenlands bedrijf.  Al is het maar 3 of 4 uurtjes in de week het is toch weer een ervaring erbij. Immers. 
Nog even wachten op de definitieve beslissingen. 

dat wordt goed m'n best doen. Misschien komt er zo nog meer op m'n pad. 

Flink goed m'n Koreaans opschroeven. Dan kom je hier absoluut al heeeeeeel ver. 
Gaat helemaal goed komen. 

Ik zal zo weer richting de dojang. 2 en les van vandaag. En numme 3 er gelijk achteraan. 

Tot de volgende blog. Xxx 

Foto impressie van de oude loopvorm 

Brrrrrrrr koud. 

Heerlijke lunch. 




vrijdag 8 januari 2016

Hoogste tijd.


Hoogste tijd voor een nieuwe blog.

Het is weer even geleden. 
In de tussentijd is er niet heel veel bijzonders gebeurt, maar zal toch het een en ander proberen te vertellen.

De eerste kennismaking met de schoonfamilie. Ik was ontzettend zenuwachtig. Want ja. Wat moet je verwachten. Want het totaal anders dan in Nederland. 
Maar het ijs was snel gebroken. Heb ondertussen geleerd dat als iemand soju drinkt best weL grappig kan zijn. Zo ook kiyoung z'n vader die het zelfs mengt met bier. Dus zeg maar de sterkte van jenever mengen met bier. Joepie. 
De Urker cadeautjes vielen zeer in de smaak. En ik natuurlijk ook. 
De volgende eetplannen werden alweer gemaakt. 

Het was een hele verrassing dat we vorig weekend 2 dagen weg zijn geweest.
Eerst boodschappen gedaan, auto volgeladen, en door gereden naar Seoul om Sehwan z`n wederhelft op te halen. De trip ging naar Yangpyeong, een dorpje in de bergen. 
Na een flink eind in de auto te hebben gezeten naderden we het huisje. 
Een cottage, met aan alle kanten waar je heen keek, berg.
Frisse lucht en een koude wind. Zelfs sneeuw. 

Met z'n allen de auto uitgeladen. Wij, als 2 dames namen natuurlijk gelijk de keuken taak op ons. Koelkast ingesteld en om vervolgens een vrij simpele maar heerlijke lunch op tafel te zetten. 
Black noodles. En natuurlijk Kimchi, want wat is een maaltijd zonder kimchi. 
Tijd om de slaapvertrekken op orde te maken. Dit keer was onze slaapplek op de grond. Ik zag Genoeg dekens om ons warm te houden. Maar dat was niet nodig. Mirrim (sehwans vriendin) liet me iets geweldigs zien. Vloerverwarming onder onze plek waar we gingen slapen die avond. Geweldig. Een koele wind om je heen maar een warme kont om het zo maar te zeggen. 

Tijd om te sightseeing. Binnen 5 minuten reden we naar Yongmunsa tempel.
Omringt door gigantische bergen voel je je als klein mens best wel klein. Een flinke trippel naar boven naar de tempel. Goed voor de beenspieren. 
Omdat het net nieuwjaar was die dag, waren de tempel gebouwen druk bezet door mensen om hun nieuwjaarsgroeten aan hun voorouders te brengen. 

Na een aantal uurtjes in de kou doorgebracht te hebben was het hoog tijd om de warmte op te zoeken. Eerst nog even langs de locale supermarkt om de allerlaatste ingrediënten te kopen om een heerlijke maal te maken. Samgyeopsal. Of te wel, tafel koken. Heerlijke malse stukjes buikspek die gaar gegrild worden op een pitje op tafel. Met natuurlijk allerlei bijgerechten groentes en paddestoelen erbij. En natuurlijk kimchi.  Gezellig en erg lekker. 

Na en overweldigende dag was het tijd om bijtijds onze slaapvertrekken op te zoeken. Ladies in het main huis en de mannen in het aangrensende bijgebouw. 

De volgende dag, WoW kimchi als bijgerecht bij het ontbijt en als hoofdmaaltijd noodle soep. 
De kimchi deze keer maar even geskipt. 
Volgende keer maar weer. Ik vind het erg lekker. Maar s ochtends? Dat weet ik zo net nog niet. 

De rest v d dag wat rond gereden, koffieshop Ediya opgezocht en heerlijk koffie gedronken. 
Die avond stonden er pizza and chicken op het menu. Lekker makkelijk. Maar als je als een pizza hebt gehad in Korea dan weet je wat ik bedoel. Hoe kun je dat je pizza aandoen. Alles er op en dr aan. Ok lekker. Natuurlijk begin je in de puntjes, toch?? Nou dat had ik beter niet kunnen doen. Zodra ik dichter bij de rand kwam, werd de smaak anders. Beetje raar. Geen dikke randen met een crème erin zoals in 2007. Maar nu was de hele dikke kant gevuld met zoete aardappel puree. Op zich best lekker. Maar absoluut niet op een pizza. Zucht.  

Het huisje moest nog even schoongemaakt worden voordat we de beddetjes weer opzochten. 
Die avond vroeg naar bed. Want de volgende ochtend was het vroeg dag. Kwart over 6 ging de wekker. 
Eerst Mirrim afgezet want die moest vroeg werken, en wij gelijk doorgereden naar incheon. 

Opgefrist en klaar maken voor de kerkdienst. Die is gelukkig op loopafstand. 
Eenmaal binnen werd ik gelijk gegroet door verschijdene mensen die me nog kenden van vorig jaar. 

Na de gezamenlijke maaltijd was het tijd om even te rusten. 
Die middag laat zou ik opgehaald worden door kiyoung voor de 2 e eetafspraak met z'n ouders en deze keer zijn zusje erbij. Kalbi (bulgalbi) stond er op het menu. 
Voor de Korea Gangers onder ons hoef ik het niet uit te leggen 
Gemarineerde beefribs. Met natuurlijk eens grote hoeveelheid vlees er aan. Niet zoals de spareribs in Nederland waar bijna geen vlees aan zit. 
Overheerlijk mals vlees. 
Om te zukken (op z'n Urkers) 

Dan alweer maandag. 
Tijd om echt de trainingen op te pakken. (Woensdag was overigens m'n eerste trainingsdag hoor, wees niet ongerust) 
Het grootste gedeelte van de trainingen bestaan uit Taichi lessen. Geen uurtje maar gelijk 2 en half uur achter elkaar. Zo aan het eind v d week voel je spieren op plekken waarvan je dacht ze nooit te voelen. 
Als je denkt dat je diep staat, nee hoor. Het kan nog veel dieper. 
M'n schouder wil niet altijd mee werken. Maar gelukkig heb ik nog tape genoeg en Sehwan ontziet m'n schouder ook vrij veel. Gelukkig.  

Na elke trainingsdag een lekkere wandeling van ruim 10 min naar m'n guesthouse. Douchen en heerlijk slapen. 
Donderdag voor het eerst weer in Seoul getraind bij Sehwan z'n master. 
Oefene oefenen en nog eens oefenen. 

Vandaag, zaterdag, heeft Sehwan besloten dat het een vrije zaterdag is. Ik kan natuurlijk altijd nog naar Seoul gaan om te trainen als ik dat wil. Maar besloten om vandaag lekker te gaan uitrusten. Een wasje draaien en beetje schoonmaken. Een lekkere lunch gemaakt. Tteokbokki, best comfort food ever. 

Vanavond heb ik besloten om voor kiyoung te koken. Daarna gaan we naar de film. Als het goed is word de nieuwe sherlock. 

Ik zal nog even wat boodschapjes doen en beginnen met de voorbereidingen. 
Tot de volgende blog. 







dinsdag 29 december 2015

China

En ja hoor. Daar stond ik in de incheck balie na heel wat gezoek en lang heel lang wachten bij de immigratie van China. En dan moet je in t kleine beetje Chinees wat je nog verstaat uitleggen dat je een transfer hebt. Joepie....

Maar goed, incheckbalie. Terminal 2. Letterlijk aan de andere kant v h vliegveld..
Please put your suitcase on.
Uhhhhhhhhh suitcase.... Maar die zou toch gelijk doorgaan met de transfer band????? (Zo werd t me wel uitgelegd op Schiphol, je koffer gaat gelijk door naar de eindbestemming)
Nou niet dus. Kon ik weer een pokke stuk terug naar terminal 1. Fijn.
En na heel wat gezoek gevraag en gecheck, de zoveelste paspoort controle kon ik dan toch eindelijk weer bij de bagage band. En daar ging m'n koffer het zoveelste rondje. 

En weer door alle controle posten heen. Als je denkt dat Schiphol erg is, dan heb je nog nooit Shanghai meegemaakt. 
Na de zoveelste rij wachtenden voor me, me eerst opgefrist in de toiletten.
Want ja, 11 uur in een vliegtuig zitten en daarna nog van hot naar her te rennen doet niet veel goeds met je. Hahahaha 

Nu eerst een fatsoenlijke maaltijd besteld. Half Chinees half Koreaans. 
Lekker noodle soepje. Met Pepsi. Zucht. China is een pepsi land. Gelukkig duurt t niet lang meer en dan ga ik alweer boarden. 
Nog 1 uur 40 vliegen en dan zit het er alweer op. Het grootste gedeelte heb ik gehad gelukkig.
  
Nou. Ondertussen veilig geland. En alweer heerlijk gegeten. Samyapseol hmmmm nomnomnom heerlijk. 

Nu lekker al het vlieg gedoe van me afgedouchst. En ik zeg. Welterusten. Morgen weer een dag.